donya-k

بنابراین، از دیدگاه جهانی مطابق تعریف استانداردی که سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization -WHO) از سلامتی ارائه کرده است، میدان رسالت‌ها، سیاست‌ها و وظایف و فعالیت‌های بهداشت عمومی، جهان شمول گردیده است و از فرد به سمت جامعۀ جهانی پیشروی می‌کند.

از دیدگاه فوق، سلامت عبارت است از تامین رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی که معنای آن تنها به نبود بیماری و نقص عضو محدود نمی‌‍‌شود، بلکه شامل سه محور جسم، روان و جامعه است و لذا هرگونه نقص و آسیبی که به هر یک از محورهای سه گانه وارد شود، تعادل فرد را بر هم می‌زند و به نبود سلامت می‌انجامد.

از نظر تاریخی، بذر بهداشت حدود ۳۹۰۰ سال قبل از میلاد مسیح کاشته شد و در ۱۹۴۶ بعد از میلاد به عالی‌ترین ثمره خود دست یافت که تصویب اساسنامه سازمان جهانی بهداشت بود و بر اساس آن، هدف نهایی بهداشت، تامین و حفظ و ارتقای تندرستی بشر اعلام شد.

عمده‌ترین شاهراه تامین و تضمین توسعۀ پایدار جوامع بشری برقراری کیفی سلامت افراد جامعه است.

بنابراین، رسالت و وظیفۀ اصلی بهداشت عمومی، استقرار تندرستی جامع و فراگیر و با کیفیت برای تک تک افراد جامعه است.

توجه داشته باشید که یکی از عوامل موثر بر بهداشت عمومی، شرایط و مقتضیات گوناگونی است که بر سلامت فرد و جامعه اثر می‌گذارد.

به عبارت ساده‌تر هر عاملی که از نظر جسمی، روانی و اجتماعی، فرد را متاثر سازد، بر سلامت او و سایر افراد جامعه موثر خواهد بود و لذا بهداشت عمومی در اجرای وظایف و ماموریت خود تحت تاثیر این عوامل دگرگون و متحوّل می‌شود و حاصل چنین تعاملی انعطاف‌پذیری بهداشت عمومی در برابر شرایط و بروز تغییر و تحولاتی است که بر سلامت فرد و جامعه اثر می‌گذارد.

شایان ذکر است که امروزه با توجه به مفاهیم عمیق و اهداف گسترده بهداشت عمومی، مترادف با این اصطلاح به نحو رایجی از واژه‌های پزشکی پیشگیری و پزشکی اجتماعی نیز استفاده می‌شود. زیرا بهداشت عمومی، فقط مجموعه قواعد مدوّن بهداشتی به منظور تامین، حفظ، توسعه و ارتقاء سلامت نیست! بلکه وسیلۀ نیل به این اهداف است.

وظایف بهداشت عمومی
برای تامین، حفظ و ارتقای تندرستی، سیستم بهداشت عمومی، وظایف استراتژیک و مهمی را به عهده دارد که ارکان عمدۀ آن عبارتند از:

۱ ـ تعیین نیازهای بهداشتی و شناسایی عوامل و خطراتی که سلامت فرد و جامعه را تهدید کند.

۲ ـ اولویت‌بندی نیازها و تعیین سیاست‌ها و برنامه‌ها و اقدام برای پاسخ به نیازهای مربوطه.

۳ ـ ارزشیابی وضعیت بهداشتی جامعه و یافتن نقاط قوت و ضعف آن.

۴ ـ تعیین سیاست‌ها و برنامه‌های کوتاه و درازمدت و هماهنگ با تدابیر سازمان بهداشت جهانی برای تامین، حفظ و ارتقای سلامت فرد و جامعه.

۵ ـ تامین منابع و امکانات و تربیت نیروی انسانی حرفه‌ای برای ارائه خدمات، انجام پژوهش و اجرای آموزش همگانی در راستای سلامت فرد و جامعه.

۶ ـ سالم‌سازی محیط زیست، افزایش سطح آگاهی‌های بهداشتی جامعه، بیماریابی و مهار بیماری‌های واگیر و پیشگیری از ابتلا به بیماری.‌

۷ ـ ارتقای سطح و تغییر سبک زندگی و اصلاح رفتارهای خطرساز فردی و اجتماعی در جهت تامین رفاه جسمی، روانی و اجتماعی برای تحقق، حفظ و ارتقای سلامت و توسعۀ جامعه با توجه به راهبردهای هفتگانه فوق، طیف وظایف بهداشت عمومی، در ایجاد توسعه پایدار جامعه، اهمیت یافته است و بر حسب هر یک از راهبردهای محوری و برنامه‌های اعلام‌شدۀ سازمان جهانی بهداشت تعداد وظایف آن، روز به روز متحوّل می‌شود و گسترش می‌یابد.

دیدگاه سازمان جهانی بهداشت در هزاره سوم میلادی
با آغاز هزارۀ سوم میلادی و با توجه به چالش‌های مهم و تهدیدکنندۀ سلامتی که پیش رو داریم، سازمان جهانی بهداشت بر مبنای ویژگی‌های جمعیت‌شناسی، فرهنگی، اقتصادی و اقلیمی جوامع انسانی در رابطه با ارتقای سطح بهداشت عمومی پیشنهادهایی را ارائه کرده است که ساکنین هر یک از قاره‌ها برای نیل به سطح بهداشت عمومی مطلوب بر اساس رهنمودهای مزبور، برنامه‌های جاری و آتی خود را طراحی نموده‌اند.

مهمترین چالش‌ها و خطرات موجود که در سیاستگذاری بهداشت عمومی باید مدّ نظر قرار گیرد عبارتند از:

۱ ـ افزایش میزان حوادث غیرمترقبه طبیعی (سیل، زلزله، رانش زمین، آتشفشان . . . )

۲ ـ پیر شدن جمعیت (افزایش متوسط سن افراد، به خصوص در جوامع پیشرفته . . . )

۳ ـ بروز جنگ‌های منطقه‌ای و تبعات فاجعه بار انسانی آن (بی‌خانمانی، مهاجرت . . . )

۴ ـ تولید و ترویج افسارگسیخته و کنترل‌ناپذیر مواد مخدّر و داروهای اعتیادآور

۵ ـ عدم مهار کامل و امیدوارکنندۀ سندرم نقص ایمنی اکتسابی یا ایدز (HIV/AIDS)

۶ ـ آلودگی‌های رو به افزایش زیست محیطی

موارد مرتبط
نشانه‌های کمبود پروتئین بدن

47 0
هشداری برای نیاز به ورزش بیشتر

35 0
لذا به عنوان نمونه توصیه‌های سازمان جهانی به سیاست‌گذاران بهداشتی جامعه‌ای یکپارچه در قاره اروپا (پارلمان اروپا) در عرصه بهداشت عمومی موجب شد که این جامعه با نشستی که در سپتامبر سال ۲۰۰۲ برگزار نمود، برنامه‌های خود را از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ حول محورهای زیر، با نظارت سازمان جهانی بهداشت تدوین و ارائه کند:

۱ ـ اطلاع‌رسانی مستمر به افراد جامعه برای ارتقاء سطح آگاهی‌های بهداشتی.

۲ ـ آمادگی دائمی سرویس‌های خدمات بهداشتی برای اقدام سریع در برابر خطرات آتی و اضطراری که سلامت فرد و جامعه را تهدید می‌کند.

۳ ـ ترویج اصول علمی بهداشت عمومی در جامعه به منظور تغییر سبک زندگی و اصلاح رفتارهای فردی و اجتماعی در مقابله با تهدیدهای سلامتی.

۴ ـ پایش مستمر بهداشتی با تعیین نشانگرهای حساس و زودپاسخ در شناسایی خطرات و تهدیدهای تندرستی.

۵ ـ غربالگری بیماری‌های واگیر (HIV/AIDS، عفونت‌های نوپدید و بازپدید . . . ) و بیماری‌های غیرواگیر (سرطان‌، بیماری‌ها‌ی نادر . . . ).منبع:saabzz.